Başvuru Formu

Saatlerce düşünmenin ardından göz kapaklarım kapanmak üzereydi.Kirpiklerimi bile taşımakta zorlanıyordum sanki.Chris'e baktım.Bana meraklı gözlerle bakıyordu.Bembeyaz koltuklarda kendimi kirlenmiş hissediyordum.Kaderimin böyle olacağına asla inanamıyordum.Daha bir gün önce Chris'e aşıkken şu an kardeş olduğumuzu öğrenmek canımı yakıyordu.Duvardaki saatin sesi artık sinirimi bozmaya başlamıştı..Ding,dang,ding,dang...
Ne kadar devam edecekti bu şekilde hiç bilmiyordum.İkimizde susmuştuk sadece.Onun yemyeşil gözleri benim masmavi gözlerime kilitlenmişti.Gözlerimiz bile anlam veremiyordu bu duruma.Tam o sırada büyük,görkemli kapı aralandı.Gelen kardeşi Cathy'di.Tüm ukalalığıyla önce bana sonra Chris'e bir bakış fırlattı.Bu duruma sevinen tek kişi oydu anlaşılan.
Chris en sonunda dayanamadı, "Cathy pis pis bakmayı kes!" diye bağırdı bütün gücüyle.Ve sonra Cathy bütün gündemin dağılmasına neden olan o ilk cümleyi söyledi."Ona hala söylemedin değil mi?"Neden bahsediyolardı?Aşık olduğum kişinin aslında kardeşim olmasından başka ne vardı bilmediğim?Meraklı gözlerimden korktuğumu ve endişelendiğimi anlayan Chris olaya müdahale etti."Cathy burda kalıp kafamızı karıştırmaya mı çalışıyorsun?Bence odana git.Bu duruma tek sevinen kişi olduğun için seni hoş karşılayan hiç kimse yok ve olmayacak"Cathy Chris'i tehdit eder gözlerle uyardı.Daha sonra bana bakarak "Dikkatli ol Sophia,daha fazla şaşırıcaksın çok yakında"dedi ve benim konuşmama izin vermeden kapıyı çarpıp gitti.
Cathy'nin kapıyı çarpmasıyla,kapının üstünde asılı duran "home sweet home" yazılı kapı asacağı yere düştü.Oturduğum yerden doğrulunca Chris yere düşen şeyi almak için yöneldiğimi farketti ve "Otur Sop,nasılsa odadan çıkarken yerden alırım.Yorulmana gerek yok.Düşüncelerinle boğuşmak seni bir hayli yormuştur.Sana bir bardak su getirme mi ister misin?"dedi.Onun bu teklifini nazikçe reddettim.Saçlarımı düzeltmek için elimi saçıma götürdüm.Epey yağlandıklarını fark ettim.Kafamda bir sürü kabuk oluşmuştu.Onları koparmak için tırnaklarımı kafamda gezdiriyordum.Bir yandanda düşünmeye devam ediyordum.Cathy neden bahsediyordu diye merak edip duruyordum.Ortamı biraz yumuşatmak için "Chris yoksa başka bir kardeşimiz falan daha mı var?" diye espri yaptım.Chris güldü.Ama o gülüş her zamanki gülüşü değildi.Normalde dişlerinin hepsini gösterirdi ve eliyle yanaklarını tutardı.Ufacık bir şeyde bile kahkahalara boğulurdu.Ellerini,ayaklarını kontrol edemezdi adeta..Az önceki gülüşü ise bir terslik olduğunu anlamama yetti.Bir şeyler saklanıyordu benden.Ama neydi?Chris, bir şeylerden şüphelendiğimi anlamış olmalı ki bana "Şu durumda bile beni güldürdün Sop,gerçekten çok iyisin.Kafanın karıştığını biliyorum.Bana olan duygularınıda biliyorum,bende sana karşı boş değilim..Ama kardeş olmamız bir çok şeyi değiştirir.İçeri gidip sana ,sana yazdığım mektubu getirmek istiyorum.Seni okulda ilk gördüğüm zamandan beri duygularım hiç değişmedi.Sana aşık oldum.Bekle hemen dönücem.."

Tam 10dakikadır bekliyorum.Artık çok sıkılmıştım.Ayağa kalkacak halim yoktu bu yüzden o bembeyaz koltukta oturuyordum.Ayaklarımı önüme konan gri bir pufa uzatmıştım.Duvarlardaki tablolar çok ilgimi çekti.Kalkıp birini incelemeye karar verdim.Ayağa kalktım ve eve ilk geldiğimde bana verdikleri o pembe domuzcuklu terlikleri giydim.Ayağa kalkınca aslında odanın ne kadar büyük olduğunu fark ettim.Eski evimin salonunun tam 5katı kadar büyüklüğünde bir misafir odası vardı.İnanmak oldukça zordu.Her tarafta madalyalar vardı.Sanki bütün dünya liderlerinin kazandıkları zaferleri simgeliyorlardı.Fazla küçük süs yoktu ama odanın özenilerek oluşturulduğu belliydi.10 raflı bir kütüphanesi vardı.Kitapları karıştırdım.İçlerinde benim ilgimi çeken fazla kitap bulamadım.Daha çok bilimle ilgili kitaplar vardı.Ve anlayamadığım terimleri içeren kitapların olduğu bir raf vardı.

Saate baktım.15 dakika olmuştu.Chris hala yoktu.Acaba şimdimi yazıyor mektubu diye düşündüm ve gülümsedim.Heyecanla bekliyordum.Bana yazdığı mektubu okuyup düşüncelerini öğrenmek için.Ama ne farkederdi ki? Biz kardeştik.Aramızda bir şey olamayacağını ikimizde biliyorduk.Sıkıntıdan odanın etrafında tur atmaya başladım.Hazır ayaktayken düşen kapı süsünü kaldırıyım diye düşündüm.Eğilip kaldırmak için incelerken,demiri elimi kesti.Bir anda kendimi geriye attım ve halının üstüne oturdum.Kanayan yer küçüktü ama kan akışı hızlıydı.Ne yapacağımı bilemedim.Bir anda Chris koşa koşa kapıyı açtı ve soluk soluğa hızlıca bana bir şeyler söylemeye çalıştı.Ama söylediklerinden hiçbir şey anlayamıyordum.Bir anda ev halkı ayaklandı ve Chris beni kolumdan tuttuğu gibi dışarıya çıkarmak üzere odadan çıkardı.Paniklemişti.Bense anlam veremiyordum."Chris neler oluyor ? Abartılacak bir şey değil sadece küçük bir sıyrık!"Chris bana cevap bile vermedi.Yüzüme bile bakmıyordu.Tam kapıdan çıkarken , Chris'in annesi-aslında benimde annem-"Çabuk çıkar onu buradan,Joe'u zor tutuyorum!" diye bağırdı.Bütün ev bir anda garipleşmişti ve Chris beni en sonunda dışarı çıkartmıştı.Bahçedeki bahçıvan odasına götürmüştü ve bana bir kaç parça bez vermişti."Hemen kanıyan yerin kanını yok et ve bezlerle sar!"dedi.Kapıyı üstüme kapattı.Bense hemen kanayan yeri verdiği bezlerle önce sildim,daha sonra sardım.Kapıyı açıp Chris'in yanına gittim.O arkasını dönmüş , gözlerinde yaşlarla oturuyordu.Hala yüzüme bakmıyordu ve bana yazdığı mektubu uzattı.Mektubu kırmızı bir zarfa koymuştu.Üstünde "Sophia Logan'ın hep benim olması dileğiyle"yazıyordu.Oldukça etkilenmiştim.Ama şu an bunu okumak için uygun zaman değildi.Chris etkilendiğimi anladı ve uzun bir aradan sonra yüzüme baktı,dudaklarını araladı ve"Sana açıklamam gereken şeyler var Sophia..Eminim bu kargaşaya anlam veremedin, benim sana her şeyi en başından anlatmam gerekirdi.Cathy haklıydı. Bilmediğin bir şey daha var.."dedi.Bense tekrar şaşırdım.Gözlerim yuvalarından çıkıcak gibi oldu.Neyle karşılaşacağımı bilmeyerek sordum."Bilmem gereken her şeyi anlat bana,artık yeni bir süprizle karşılaşmak istemiyorum.Söz ver bana her şeyi anlatacağına"Chris durdu.Anlatmak zorunda olduğunu farketmişti oda.Beni yanına oturttu.Yere bakıyordu.Elimi tuttu ve tekrar o dolgun dudaklarını araladı,"Sophia,bunu söylemek benim için çok zor.Az önce elini kanattığın zaman olanların tek bir mantıklı açıklaması var.Bunu duyunca ne hissedeceksin bilmiyorum ama..Biiz,biiz...Biz birer vampiriz Sophia.."Sustum.Sanki hayatımın en büyük şokunu yaşıyormuş gibi hissettim ve sadece sustum.Hiçbir şey söyleyemedim.Chris ondan korkucağımı düşündü ama hayır korkmuyordum.Bana zarar vermeyeceğini biliyordum.Sadece onun gibi olmak istiyordum.Bu benim tek isteğimdi.Vampirlerle ilgili bir çok kitap okumuştum.Onlar ölümsüzdü,Chris ölümsüzse bende öyle olmak istiyordum.Chris meraklı gözlerle bana bakıyordu.Elimi tuttuğu eliyle ,elimi okşuyordu.Bir eliylede yanağımı tutuyordu.Hiç beklemediği bir anda hiç beklemediği şu sözler döküldü dilimden,"Senden korkmuyorum.Senden asla korkmayacağım.Bu sırrı kesinlikle saklayacağım.Ama senden bir şey istiyorum.Benden bunca şeyi saklamanın karşılığı olarak tek bir şey istiyorum.Senin gibi olmak..Hemen şimdi,burda!Belki kardeş olduğumuz için aşkımızı hiçbir zaman yaşayamayacağız ama kardeşim bile olsan seninle sonsuza dek yaşamak istiyorum.Lütfen , vampir olmak istiyorum.Yap bunu Chris , şu an beni mutlu etmeyi istemez misin?Bunca acımı tek bir hamleyle yok etmeyi istemez misin?Beni mutlu görmek, sonsuza dek benimle olmak..Biliyorum istersin.Öyleyse-"lafımı böldü ve bir anda beni yere itti.Yüzü yüzümdeydi.Kulağıma beni sevdiğini fısıldadı.Sonra yavaş yavaş boynuma yöneldi..Dişleri boynumdayken hissettiğim hisler çok farklıydı.Acı,tutku,aşk,ihtiras,keder,mutluluk,sevinç...Hepsini hissediyordum.Bir çığlık attım.Ellerime ve ayaklarıma hakim olamıyordum ama Chris çok güçlü olduğu için beni tutuyordu..

Gözlerimi açtım.Chris bana bakıyordu ve tüm içtenliğiyle gülümsüyordu.Bende ona gülümsedim ve anladımki uzun bir süredir baygındım.Chris elimi tuttu,dudaklarıma yaklaştı.Elimi tuttuğu eli bıraktı ve saçlarımı okşamaya başladı.Daha sonra beni masum bir şekilde öptü."Benim dünyama hoşgeldin Sophia'm..."dedi.